شهید قلب تاریخ است
بسمه تعالی
ای خدا باز هم زنده به طرف تهران میرویم! ای خدا! آیا این آخرین بار نیست؟ انشاءلله که چنین باشد. الان در یکی از قهوهخانهها سر راه نشستهایم و ساعت ۱/۵ شب است، در ماشین روی پای مهدی عزیزم خوابیده بودم و او هم به طور معذبی خوابیده بود و نگذاشته بود که من بیدار شوم.
خداوند به او اجر عظیم عنایت کند که چقدر جداً داداش خوبی برای من است. همه کارش الگوست. قبل از خواب در مورد شهدا حرف میزدم و او چه حرفها از شهدا میزد. از مظلومیت شهدا و زجرهای ایشان که میگفت من یک شهید را ندیدهام مگر این که با مشکلات همواره در حال دست و پنجه نرم کردن بوده یا در مورد دوستان شهیدش چنین میگفت و از اینکه بسیاری از دوستان نزدیکش شهید شده بودند میگفت و از زحمتهایشان میگفت.
آری از شهدا، از اینها که هر گاه میمیرند با مرگ خود عده ای را به جبهه میکشانند و خونشان گریبانگیر دوستانشان است. به قول شهید مطهری شهید قلب تاریخ است که با مرگ خود خون به رگهای جامعه میدهد و همین خونها باعث جوشش جامعه میشود و انقلابی ایجاد میکند.
والسلام
۱۳۶۶/۹/۳۰