شهید و شهادت

بسم الرب الشهداء و الصدیقین

شهید و شهادت

«من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا»

«از مومنین کسانی هستند که به عهدی که با خدا بسته بودند وفا کردند و بعضی از ایشان کسانی هستند که منتظر (شهادت) هستند و عهدشان را تغییر ندادند.»

چه در مورد شهادت بگویم که سخن از وصف آن عاجز است. اصلا آیا ما در خور این هستیم که سخن از چیزی بگوییم که حتی آن را درک هم نمی توانیم بکنیم؟ آیا قلبهای چرکین ما قادر به وصف این است؟

اگر واقعا بخواهم بگویم، باید بگویم هرگز!

آیا کسی که آب را ندیده می تواند شنا را یاد بگیرد؟ هرگز! ولی چه میتوان کرد که دست ما به خورشید تابناک نمی رسد و نمیتواند آنرا درک کند ولی می تواند آنچه را در مورد آن میداند بگوید این دانستنیها خورشید است و نه نیست و در واقع یک تعریف نسبی است.

شهادت چیست؟

شهادت مرگ یک مجاهد است ولی آن مجاهدی که با آگاهی و فقط برای خدا جان می بازد. همانطور که قران میگوید از مؤمنین کسانی هستند که به عهدی که با خدا بسته بودند وفا کردند پس باید کسی که شهید می شود آگاهانه شهید شود تا آنجا که شهیدی از همین شهیدان انقلاب خونبارمان در وصیت نامه خویش گفته است پس از مرگم چشمهایم را بازبگذارید تا همه بدانند من آگاهانه به این راه رفته و آگاهانه شهید شده ام.

در واقع شهادت فرار از زندگی سخت و تلخ و فرار از مشکلات و شانه خالی کردن از مسئولیتها نیست بلکه خود قبول مسئولیت است.

ولی چگونه انسانی که مادی است و از مرگ فرار می کند خود از مرگ استقبال می نماید و آنرا مانند مادری که فرزند گمشده اش را پیدا می کند در آغوش میگیرد؟