نوشته‌ها

به یاد داداش مهدی*

یاد داداش مهدی بخیر،

یاد کوزران، آناهیتا،عملیات بیت المقدس ۲ بخیر

یاد آن شب، زیر ارتفاعات الاغلو که دشمن بر سرمان آتش می‌ریخت…

در زیر این آتش، این دستهای گرم و بامحبت داداش مهدی بود که بر شانه‌های من می‌نشست. او تیم خود را برای دیدن من رها کرده بود و با تمام شوق و محبت قلبی خود دنبال من در آن تاریکی می‌گشت و با چهره شاد خود مرا در آن شب دلگیر دلداری می‌داد.

او با تمام وجود می‌دانست، او درک کرده بود، او فهمیده بود که دیگر امشب، شب آخرش است که در این دنیا زنده است … نه او زنده جاوید است. او با رفتن خود به سعادت ابدی و زندگی جاوید رسید. هنوز چهره نورانی او را در زیر آن منورها از یاد نمی‌برم. هنوز لبخند قشنگ او را در تاریکی آن شب که با نور منور مشخص شده بود از یاد نمی‌برم.

او رفت و در رفتنش دل جمع شکست….    او رفت و من و ما را در این ماتمسرا تنها گذاشت.

— مهدی صاحبقرانی

*داداش فخرالدین تو جبهه به مهدی معروف بود به همین خاطر برادر صاحبقرانی از ایشون با لفظ داداش مهدی یاد می کنه.

به یاد عملیات بیت المقدس ۲

خاطره ای از عملیات بیت المقدس ۲

به روایت: مهدی صاحبقرانی (برداشت از خاطرات سال ۱۳۶۷)

View album

می‌خواهم از عملیات بیت المقدس ۲ بگویم و از جایی‌که بهترین دوستان و یاران و عزیزترین برادرم در آنجا به شهادت رسیدند و خون پاکشان در کوهها و ارتفاعات منطقه کوهستانی غرب و شمال عراق به زمین سرد ریخت و باعث عقب نشینی دشمن شد. می‌خواهم از حرف دل آن بچه بسیجی‌ها بگویم که در آن سرمای شدید با توکل به خدا جنگیدند و حماسه آفریدند.

بله ساعت حدود ۴ یا ۶ عصر شش روز قبل از عملیات بود… هوا آنقدر سرد بود و مه‌آلود که نمیتوانستم بخوبی تشخیص دهم. سوار کامیون‌ها شدیم. مقصد مشخص نبود، حوالی ماووت؟ نمیدانم کجا؟

سوار بر کامیون‌های سرد شدیم. بچه‌ها همه برای هم جا باز می‌کردند تا بالاخره حدود ۳۰ تا ۳۵ نفر سوار کامیون شدیم و نشستیم. بعد از ۷ ساعت راه بسیار سخت و پرپیچ و خم، ساعت ۱۲ نیمه شب به مکان از پیش تعیین‌شده رسیدیم. ادامه مطلب

از راست به چپ:

ردیف اول (نشسته): ؟، ؟، ؟، حسین گلستانی، ؟، ؟

ردیف دوم: مجتبی صبوری، ؟، ؟، ؟، ؟، ؟، شهید فخرالدین مهدی برزی

ردیف سوم: قابل اعلا، ؟، مهدی صاحبقرانی، ؟، ؟، ؟

سرزمین عطرها و نورها

از راست به چپ:

ردیف بالا: مهدی صاحبقرانی – شهید فخرالدین

ردیف پایین: محمود رضا امیربیک – شهید حسین چراغعلی – حسین گلستانی

 

داداش خوبم

از راست به چپ:

ردیف بالا: صاحبقرانی – ترک

ردیف پایین: فائزی – شهید فخرالدین

ساعاتی قبل از شهادت

به روایت: مهدی صاحبقرانی

از راست به چپ: حسین گلستانی، مهدی صاحبقرانی، شهید مهدی تاجیک، شهید فخرالدین

توی دوستان جبهه ای و غیرجبهه ای کمتر کسی مثل فخرالدینو داشتم. خوش بحالش که رفت، یادم میاد ساعات و دقیقه های قبل شهادتشو، رفتیم کنار چشمه ای که نزدیک چادرمون واقع شده بود ،آستینامو بالا زدم و سرشو با آب چشمه شستم، یادم میاد وقتی داشتم موهاشو با چفیه خشک می کردم، صورتش اینقدر قشنگو زیبا شده بود، مثل فرشته ها. ازعلاقه ای که بهش داشتم بغلش کردم و این احساس بهم دست داد که دیگه مهدی رفتنیه. موهاشو با چفیه بستم و بعد بهش خندیدمو گفتم! حالا قیافت مثل افغانیا شده. لبخند قشنگو مهربونش که همیشه پاسخی برای همرزمانش بود رو لباش دوباره نقش بستو آروم آروم زیر لب زمزمه کرد و گفت:

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم …….که چرا غافل ز احوال دل خویشتنم تا آخر…..

یادش بخیر …یادش بخیر.

خوش بحالش و بدا به حال ما.